ημεροδρόμος

Ειδικός ταχυδρόμος στην αρχαία Ελλάδα, που έπρεπε σε μία ημέρα να διανύσει μεγάλη απόσταση. Κάθε ελληνική πόλη είχε τους η. της, που ονομάζονταν άγγελοι και δρομοκήρυκες. Ο Μαραθωνοδρόμος Φειδιππίδης, που μετέδωσε στους Αθηναίους το άγγελμα της νίκης του Μαραθώνα και πέθανε την ίδια στιγμή, ανήκε στην τάξη των η.

* * *

ἡμεροδρόμος, -ον (AM)

το αρσ. ως ουσ. ὁ ἡμεροδρόμος

πεζοπόρος που διήνυε γρήγορα μεγάλες αποστάσεις και χρησιμοποιούνταν σε ταχυδρομικές υπηρεσίες ή ως αγγελιαφόρος («τῶν ἡμεροδρόμων... τὸν ἄριστον», Ηρόδ.)

αρχ.

1. αυτός τον οποίο μπορεί να διανύσει κάποιος σε μία ημέρα

2. (για τον ήλιο) αυτός που διατρέχει και ολοκληρώνει την πορεία του σε μία ημέρα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ημερ(ο)-* + -δρόμος (< δρό-μος), πρβλ. ταχυ-δρόμος νυκτο-δρόμος].